Bezsilność

Nie sądziłam, że 60 tysięcy to tak strasznie dużo. Widziałam zbiórki pieniążków 100 tys, 150, 600 tysięcy, a nawet kwoty około 1mln. Zawsze się udawało. Niekiedy w kilka dni, godzin tak naprawdę. Moja kwota 60tys jest taka.. śmiesznie niska przy wyzwaniach przed którymi stoją niektórzy. Moja pewność siebie znowu mnie zgubiła i zaprowadziła na skraj załamania.

Byłam przekonana, że chcąc związać się z marketingiem, z organizowaniem wyborów techniki pozyskiwania wyborców mam opanowane. Ale czym innym jest zachęcanie do oddania głosu na Polityka X gdy ma się full kasy na kampanię, a co innego wyciągać ręce po pieniążki. Nawet jeżeli jest to potrzebne by funkcjonować. 

nasygnale.pl

Zdałam sobie dzisiaj sprawę, że mija 10 miesięcy odkąd choroba zatrzasnęła mnie w domu. Od 10miesięcy praktycznie nie wychodzę, spotkania z ludźmi są tak rzadkie, że policzę na palcach jednej ręki ich ilość (pomijam wyjścia odnośnie akcji charytatywnej i spotkania z prasą/telewizją). Co czuje człowiek po 10 miesiącach "niewoli"? Cholernie przygnębiającą pustkę, bezradność i złość na siebie.

Drażnią mnie pojawiające się informacje, sprawozdania znajomych w postaci zdjęć, linków czy opisów na FB czy wzmianek w prywatnych rozmowach o ich wspaniale spędzonych wakacjach czy wieczorach z przyjaciółmi. Boli. Niemoc.

lovelifehope.blox.pl

Gdy zerknę przez dziurkę od klucza w przyszłość niepokoi mnie ta nicość i pustka. Tracę tyle możliwości przez niekorzystnie idącą zbiórkę. Nie udało się zebrać nawet połowy, a za tydzień powinnam składać dokumenty na uczelnię. O kulach nie jestem w stanie kusić losu.

Losie, upadam. Nabieram powietrza ale tylko się nim krztuszę. To powietrze jest w tej chwili nie dla mnie.

Tak niebezpiecznie zbliża się godzina "zero", a tak wiele kroków przede mną. Rozpaczliwie wyglądam cudu, chociaż w nie nie wierzę.

Wygląda na to, że przegrałam życie. Dosłownie.